از اعماق زندان رجایی شهر، چهار دلاور سبز
پیام داده اند و از مردم شریف ایران و جوانان سبز این سرزمین خواسته اند که رهبران و یاران خود را تنها نگذاراند و در اعتراض به حصر دو رهبر خود جناب مهندس میر حسین موسوی و شیخ مهدی کروبی و همسران سرافرازشان خانم ها زهرا رهنورد و فاطمه کروبی و همچنین در اعتراض به تمامی ظلم های رفته بر این سرزمین خصوصا در این دو سال اخیر دعوت شورای هماهنگی راه سبز امید را لبیک گویند و خیابان ها را از حضور خود خالی نگذارند و در ۲۲ خرداد حماسه ای دیگر بیآفرینند. این پیام قطعا برای آنها خالی از هزینه نبوده است. آن هم برای کسانی که هم اکنون زیر سخت ترین فشارها هستند. اما گویی ضرورت حضور در 22 خرداد را به خوبی لمس کرده اند و این ضرورت آنها را بر آن داشته است که حتی به قیمت تحمل سختی های روزافزون، در آگاهی مردم سهیم باشند.
وقتی پیام این چهار دلاور سبز را دیدم، ناخودآگاه یا طرحی از مانا نیستانی افتادم که در آن زندانیان سیاسی را به تصویر کشیده که منبع الهام جامعه اند. جامعه ای که متاسفانه بخشی از آن یا در بی خبری است یا در بی تفاوتی. امید است که 22 خرداد چنین نباشد و حضور مردم کماکان جامعه ای بیدار را به تصویر کشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر